Κωδικοποίηση (Σχέδιο) της «Διακήρυξης της 1ης Δεκέμβρη» του Μίκη Θεοδωράκη

Η «Διακήρυξη της 1ης Δεκέμβρη» του Μίκη Θεοδωράκη, που γέννησε τη ΣΠΙΘΑ, περιγράφει τις τρείς βασικές παραμέτρους του αγώνα των ανεξάρτητων πολιτών, στον οποίο καλεί ο Μίκης :  

• Ποια είναι η σημερινή κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Ελληνική κοινωνία.
• Ποια είναι τα αίτια της τρέχουσας πτώχευσης της Ελληνικής κοινωνίας, η οποία δεν είναι μόνον οικονομική, αλλά και πολιτιστική, κοινωνική και πολιτική
• Τι προτείνεται για την έξοδο από αυτή την πολύμορφη πτώχευση

Μία προς μία, αυτές οι παράμετροι της κρίσης, έχουν ως εξής:

1. Ποια είναι η σημερινή κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Ελληνική κοινωνία.

Στη «Διακήρυξη», αναφέρεται: «Δεν διστάζω να σας πω ότι τα κατάφεραν πάλι να με κάνουν να νοιώθω ξένος στη χώρα μου. Ο Μεγάλος Αδελφός, το μάτι της Εξουσίας, έχει μπει πια για καλά στα σπίτια μας, μας παρακολουθεί και προσπαθεί με το ψέμα, τη διαστρέβλωση και την ανηλεή προπαγάνδα να γίνουμε κάποιοι άλλοι. Οπως αυτοί, που έμαθαν να ζουν μόνο με αφεντικά και να εφαρμόζουν πειθαρχικά τις επιθυμίες και τις εντολές τους. Μόνο που σήμερα πίσω από τα ελληνικά τους ονόματα και την ελληνική γλώσσα κρύβονται κάποιοι ξένοι που με χίλια δυο μέσα, αλλά δυστυχώς και με χιλιάδες συμπατριώτες μας συνεργάτες, κατάφεραν και πάλι να μας διαιρέσουν, να μας αποπροσανατολίσουν, να μας ζαλίσουν, να μας οδηγήσουν στην άκρη του γκρεμού και να μας φοβίσουν τόσο πολύ για την ίδια μας την προσωπική υπόσταση, ώστε να μην μπορούμε να δούμε γύρω μας τους μεγάλους Εθνικούς κινδύνους που μας περικυκλώνουν απειλητικά.

Και αυτό είναι το πρώτο που θα ήθελα να σας τονίσω. Ο Μεγάλος Κίνδυνος σήμερα δεν είναι τόσο η οικονομική μας κατάντια αλλά η ίδια η ακεραιότητα της Πατρίδας.

Και δεν αποκλείεται καθόλου αυτά τα δύο να συνδέονται μεταξύ τους, δηλαδή να μας ζαλίζουν καθημερινά με νέα μέτρα, για να φύγει η σκέψη μας από τα Μέγιστα, όπως είναι η Εθνική μας οντότητα.

Ετσι όταν ξαφνικά προκύψουν οι εχθρικές ενέργειες, δεν θα υπάρχουν πια αληθινοί Ελληνες να τους εμποδίσουν».

«Η επίθεση που δεχόμαστε σήμερα έχει ξεκινήσει εδώ και δεκαετίες και αφορά όλους τους τομείς της εθνικής μας ζωής: την Ιστορία μας, τον Πολιτισμό μας, το Ηθος μας, την Παιδεία, την Οικονομία και τέλος την Κοινωνική Συνοχή και την Εθνική μας Ακεραιότητα.

Είμαστε πανταχόθεν περικυκλωμένοι από έναν Κύκλωπα που τον λένε Ψέμα και που περιμένει τον Οδυσσέα να του βγάλει το κτηνώδες του Μάτι. Και ο Οδυσσέας δεν είναι άλλος παρά όλοι εσείς. Εμείς όλοι, οι Ανεξάρτητοι, οι ανένταχτοι και αντίθετοι σ' αυτόν το σάπιο κόσμο που μας πνίγει».
Το τέρας της ξένης εξάρτησης, που αφού δεν μπόρεσε ώς τώρα να μας αντιμετωπίσει μετωπικά, μεταμφιέστηκε σε Δούρειο Ιππο, που έφτασε στο σημείο να νομοθετεί στη Βουλή των Ελλήνων κρυμμένος πίσω από μια ισχνή κοινοβουλευτική μειοψηφία, που στην πραγματικότητα την ακολουθεί μόνο ένα 20% «Μνημονιακών» οπαδών κι οι περισσότεροι απ' αυτούς ακολουθούν πιθανότατα γιατί δεν βλέπουν ακόμα τη «μεγάλη εικόνα» των πραγμάτων
Και είναι πραγματικά απορίας άξιο, πώς δέχονται οι υπόλοιποι βουλευτές, ο πρόεδρος της Βουλής κι ακόμα-ακόμα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να μεταβάλλεται ο Ναός της Ελληνικής Δημοκρατίας, σε μια μηχανή νομιμοποίησης μιας ουσιαστικά αντιδημοκρατικής και αντιλαϊκής πολιτικής».

Με δύο λόγια, ο Μίκης μας λέει: Η Ελληνική κοινωνία στενάζει κάτω από την κατοχή ξένων δυνάμεων που κυβερνούν τον τόπο μέσα από τη λειτουργία του καθεστώτος πολιτικού «συστήματος».

Αυτό, διαβρωμένο και κατευθυνόμενο από  τους προστάτες/πάτρωνές του, επιβάλλει στην κοινωνία μας την θέλησή τους, που προάγει τα συμφέροντά τους εις βάρος των συμφερόντων της πατρίδας μας.

2. Ποια είναι η αιτία της τρέχουσας πτώχευσης της Ελληνικής κοινωνίας, η οποία δεν είναι μόνον οικονομική, αλλά και πολιτιστική, κοινωνική και πολιτική
Στη «Διακήρυξη», αναφέρεται: « Η σημερινή Κυβέρνηση και η Αξιωματική Αντιπολίτευση έγιναν κόμματα εξουσίας χάρη στην εμπιστοσύνη και την εύνοια των δυνάμεων της ξένης εξάρτησης. Επομένως σήμερα, ό,τι κι αν λένε σε μας τους ιθαγενείς, είναι πιστά όργανα της αντιλαϊκής πολιτικής, όπως αυτή εκπορεύεται από τα δύο Κέντρα της Διεθνούς Εξουσίας με την οποία και τα δύο κόμματα είναι στενά συνδεδεμένα: τις ΗΠΑ και την Ευρώπη των Τραπεζών.

Πέραν αυτών των δύο κομμάτων Εξουσίας, ολόκληρο το πολιτικό μας σύστημα συνέτεινε παθητικά είτε ενεργητικά στον ιδεολογικό, πολιτικό και ηθικό αφοπλισμό του Ελληνικού Λαού σε όλη την περίοδο του δικομματισμού από το 1974 έως σήμερα, όπου οι αντιδράσεις των αριστερών κομμάτων δεν είναι ανάλογες με την πρωτοφανή επίθεση που δέχεται ο ελληνικός λαός, καθώς και με τα νατοϊκά σχέδια που απειλούν την ίδια την αυτοτέλεια της χώρας».

«Αναφέρθηκα ήδη στην ελληνική Βουλή και επαναλαμβάνω ότι ο τραγικός ρόλος τής Βουλής, σήμερα, συνίσταται στο να καλύπτει με το κύρος της μια ουσιαστικά, ηθικά και ιστορικά παράνομη διαδικασία, με καταστροφικές συνέπειες για το μέλλον της χώρας. Τελικά αυτή η διαδικασία μάς οδηγεί στον τέλειο εθνικό εξευτελισμό και συγχρόνως στη διακωμώδηση του Κοινοβουλευτικού μας Πολιτεύματος».

Με δύο λόγια, ο Μίκης μας λέει: Σύσσωμο το καθεστώς πολιτικό σύστημα, με τη νοοτροπία και πρακτική που άσκησε όλα αυτά τα χρόνια της μεταπολίτευσης, εξ αιτίας και της εξάρτησής του από τους ξένους πάτρωνές του, είναι η αιτία:

• της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας μας, στον πλέον ζωτικό εθνικό χώρο, αυτόν της Οικονομίας μας
• της πλήρους οικονομικής εξάρτησής  μας, από τρίτους, με αποτέλεσμα τη φτώχεια, που απλώνεται, κάθε μέρα όλο και περισσότερο, στην Ελληνική κοινωνία, 
• της έκπτωσης βασικών Αξιών της Ελληνικής ιδιοσυστασίας μας, όπως η φιλοπατρία και το φιλότιμο.
• της αλλοτρίωσης της πολιτιστικής συνέχειάς μας, σαν συνέπεια της Αμερικανοποίησης  της Παιδείας και της  κουλτούρας μας

3. Τι προτείνεται για την έξοδο από αυτή την πολύμορφη πτώχευση

Στη «Διακήρυξη», αναφέρεται: «Κάτω απ' αυτές τις συνθήκες, δεν μας μένει τίποτε άλλο παρά να αναδιπλωθούμε στον εαυτό μας, για να αναζητήσουμε δύναμη από τις παραδόσεις που ο καθένας κλείνει μέσα του και στη συνέχεια να συναντήσουμε τους αληθινούς πατριώτες που νοιώθουν και σκέφτονται όπως εμείς, αντλώντας δύναμη ο ένας από τον άλλο, έως ότου γίνουμε χιλιάδες. Γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουμε να εξοντώσουμε το τέρας της ξένης εξάρτησης.

• Για να προχωρήσουμε παραπέρα έως ότου διώξουμε από την Πατρίδα μας την ξένη ακρίδα, θα πρέπει να ξαναβαφτίσουμε τις λέξεις «Ελευθερία», «Ανεξαρτησία»,«Δημοκρατία»,«Ισότητα»,«Δικαιοσύνη».                                  Τις λέξεις «Έθνος», «Ελλάδα», «Ελληνικότητα». Να ξαναβρούμε το νόημα της Ελληνικής Παιδείας, του Ελληνικού Πολιτισμού και του Ελληνικού Ήθους. Των λέξεων «Εθνική Υπερηφάνεια» και «Πατρίδα». Οι ξένοι και τα όργανά τους μας έχουν μολύνει τις έννοιες «Αλήθεια», «Ειλικρίνεια», «Τιμιότητα», «Ευγένεια», «Σεβασμός», «Αλληλεγγύη», «Φιλοξενία».
• Επειδή η Δύση δεν είναι πια επιλογή αλλά καταναγκασμός, δεν έχουμε παρά δύο δρόμους μπροστά μας. Αφού φυσικά πρώτα μπορέσουμε να βρούμε τρόπους να σταθούμε στα πόδια μας:

α) έχοντας πίσω μας το κύρος της συντριπτικής πλειονότητας του λαού μας να επαναδιαπραγματευτούμε ως ίσος προς ίσον όλο το πλέγμα των σχέσεών μας, με μόνο κριτήριο την ανεξαρτησία της χώρας και τα συμφέροντα του λαού μας
β) να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, ώστε να πετύχουμε την αναγκαία ριζική στροφή στους εθνικούς μας προσανατολισμούς, που θα μας εξασφαλίσουν με ισότιμους όρους την Εθνική μας Ανεξαρτησία και Ασφάλεια, καθώς και την οικονομική μας επιβίωση, ανάπτυξη, αυτοτέλεια.

Η μορφή της ουσιαστικής εξάρτησης που μας έχει επιβληθεί, προσδίδει στον χαρακτήρα της πάλης, που καλείται να επωμισθεί ο ανεξάρτητος πολίτης, τα χαρακτηριστικά ενός απελευθερωτικού αγώνα μέσα στις καινούριες συνθήκες της παγκοσμιοποίησης, που πολλές φορές κάνει τον εχθρό αόρατο.
Επομένως η Ανυπακοή, που θα πρέπει να είναι το κεντρικό μας σύνθημα γι' αυτή την περίοδο και η αφετηρία των ενεργειών μας, ώστε να ακυρώνονται στην πράξη όλες οι παράνομες, αντιδημοκρατικές και αντιλαϊκές αποφάσεις, αποτελεί δικαίωμα και υποχρέωση του κάθε ανεξάρτητου, του κάθε ελεύθερου Ελληνα!
Με άλλα λόγια, ο Μίκης μας λέει:

• 1ον) Όλοι, όσοι αποδεχόμαστε ότι αυτή (που περιγράφεται παραπάνω) είναι η σημερινή κατάσταση στην οποία βρίσκεται η πατρίδα και αυτή (που περιγράφεται παραπάνω) είναι η αιτία αυτής της κατάστασης, συσπειρωνόμαστε στον αγώνα αυτό, που χαρακτηρίζεται «αντιστασιακός-απελευθερωτικός», αντλώντας δύναμη ο ένας από τον άλλο
• 2ον)Πρέπει να γίνουμε χιλιάδες «γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουμε να εξοντώσουμε το τέρας της ξένης εξάρτησης».
• 3ον) Όταν η συσπείρωσή μας αυτή αποκτήσει και αποδείξει τη μεγάλη της δύναμη, θα μπορέσει να επιβάλλει τη δική της θέληση, ανατρέποντας όλο το καθεστώς πολιτικό σκηνικό. Η «δική μας θέληση», περιλαμβάνει:
• την απαίτηση διεξαγωγής δημοψηφίσματος «για να δούμε πόσοι Ελληνες είναι υπέρ ή κατά του Μνημονίου, της Τρόικας και ειδικά του ΔΝΤ»
• τον επαναδιαπροσδιορισμό των ερισμάτων της εξωτερικής μας πολιτικής (όπως προτείνεται στη Διακήρυξη της 1ης Δεκέμβρη»)
• τον επαναδιαπροσδιορισμό του προτύπου της Οικονομικής Ανάπτυξης του παρόντος και του μέλλοντος, που θα αλλάξει τη σημερινή νοοτροπία της υπερκατανάλωσης, της «κονόμας» και της χυδαιότητας της «αγοράς». Που θα αλλάξει τη σημερινή πολιτική πρακτική της απαξίωσης των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας μας, που συντελείται με τη παραίτηση, ή την αδιαφορία για την δέουσα αξιοποίησή τους. Αυτή, θα γίνεται υπέρ του Ελληνικού λαού και όχι υπέρ κάποιων εκπροσώπων της οικονομικής ολιγαρχίας, ξένης ή δικής μας. 
• τον επαναδιαπροσδιορισμό του κοινωνικού προτύπου, που θα αλλάξει τη σημερινή στάση της κοινωνίας απέναντι στο ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, την ΠΑΙΔΕΙΑ, τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ, την ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ.
• τον επαναδιαπροσδιορισμό (με τροποποίηση του συντάγματος) του πολιτικού προτύπου, που η τρέχουσα νοοτροπία και πρακτική του, οδήγησε στην καταστροφή που βιώνουμε σήμερα. Ο επαναπροσδιορισμός αυτός, θα πρέπει να εξασφαλίζει την (ανύπαρκτη σήμερα) ανεξαρτησία των τριών εξουσιών (εκτελεστικής - νομοθετικής - δικαιοσύνης) που οχυρώνει και προστατεύει τη δημοκρατική λειτουργία από διολισθήσεις της προς άλλες κατευθύνσεις (όπως η τρέχουσα κομματοκρατούμενη Ολιγαρχία) και από απώλειες της δημοκρατικότητας τής λειτουργίας της. 
• Τέλος στην οικογενειοκρατία, τέλος στην ημετεροκρατία. Χωρίς ανόθευτη Αξιοκρατία, τίποτε δεν μπορεί να προοδεύσει.  
• Περισσότερη δόση «άμεσης Δημοκρατίας», σαν αντίμετρο στη διείσδυση της πατρωνίας στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος. Η διεθνοποίηση και η γενική απαίτηση για αποδοχή και εφαρμογή  περισσότερης δόσης «άμεσης Δημοκρατίας», από τους λαούς της «κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας» της Δύσης, μπορεί να αποτελέσει τον ζητούμενο (από όλους τους λαούς της Δύσης) δρόμο, για το πρώτο ξεδόντιασμα του τέρατος της «Διεθνούς του χρήματος» που, έχοντας τη δυνατότητα να εισχωρεί στο κομματικό κατεστημένο της «κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας» κάθε Χώρας, τρώει βουλιμικά την ευτυχία των κοινωνιών αυτών (μαζί με τη δική μας).