Οι εφιαλτικές πρακτικές του ΔΝΤ απο πρώτο χέρι

Για χρόνια υπήρχαν φήμες ότι οι διεθνείς χρηματοοικονομικοί θεσμοί όπως το ΔΝΤ, επιδίδονταν στην τέχνη της δημιουργίας «ψευδο-κρίσεων» (όπως τις είχε ονομάσει ο Γουίλιαμσον) προκειμένου να υποχρεώνουν χώρες να υποκύπτουν στις επιθυμίες τους, όμως ήταν δύσκολο να αποδειχτούν οι φήμες αυτές. Η πιο εκτενής μαρτυρία προέρχεται από τον Ντέιβισον Μπαντού, έναν πληροφοριοδότη που εργαζόταν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και κατηγόρησε τον οργανισμό ότι «μαγείρευε» τα στοιχεία προκειμένου να καταδικάσει την οικονομία μιας χώρας που ήταν μεν φτωχή, αλλά είχε ισχυρή θέληση αντίστασης.
Ο Μπαντού γεννήθηκε στη Γρενάδα, σπούδασε οικονομικά στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (London School of Economics - LSE) και ξεχώριζε στην Ουάσινγκτον για το αντισυμβατικό προσωπικό του στιλ: Άφηνε τα μαλλιά του αχτένιστα όπως ο Αϊνστάιν και προτιμούσε να φοράει αντιανεμικά μπουφάν αντί για ριγέ κοστούμια. Εργάστηκε για δώδεκα χρόνια στο ΔΝΤ σχεδιάζοντας προγράμματα διαρθρωτικών προσαρμογών για την Αφρική, τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική. Μετά την απότομη στροφή του οργανισμού προς τα δεξιά επί εποχής Ρέιγκαν και Θάτσερ, ο ανεξάρτητα σκεπτόμενος Μπαντού άρχισε να αισθάνεται ολοένα και πιο άβολα στη δουλειά του. Το ΔΝΤ είχε γεμίσει με Παιδιά του Σικάγου υπό την ηγεσία του εκτελεστικού διευθυντή, του φανατικού νεοφιλελεύθερου Μισέλ Καμντεσί.

Όταν ο Μπαντού παραιτήθηκε, το 1988, αποφάσισε να αφοσιωθεί στην αποκάλυψη των ένοχων μυστικών του πρώην εργοδότη του. Η πρώτη του ενέργεια ήταν να στείλει μια ανοιχτή επιστολή στον Καμντεσί, υιοθετώντας το επικριτικό ύφος της επιστολής που είχε στείλει πριν από μία δεκαετία ο Αντρέ Γκούντερ Φρανκ στον Μίλτον Φρίντμαν.

Με γλαφυρότητα σπάνια για οικονομολόγο του ΔΝΤ, ο Μπάνιου άρχιζε την επιστολή του ως εξής: «Σήμερα παραιτούμαι από το προσωπικό του ΔΝΤ υστέρα από δώδεκα χρόνια και έπειτα από χίλιες μέρες εργασίας στο εξωτερικό ως αξιωματούχος του Ταμείου, κατά τη διάρκεια των οποίων, με όπλα τα φάρμακά σας και τα κόλπα σας, εφορμούσα σαν γεράκι εναντίον των κυβερνήσεων και των λαών της Λατινικής Αμερικής, της Καραϊβικής και της Αφρικής. Για μένα, η παραίτησή μου είναι μια ανεκτίμητη απελευθέρωση, επειδή με αυτό τον τρόπο κάνω το πρώτο μεγάλο βήμα που θα μου επιτρέψει να ελπίζω ότι θα μπορέσω να ξεπλύνω τα χέρια μου από αυτό που στα μάτια μου είναι το αίμα εκατομμυρίων φτωχών και πεινασμένων ανθρώπων. [...] Ξέρετε, το αίμα είναι τόσο πολύ, που κυλάει σε ποτάμια. Κι όταν στεγνώνει, σχηματίζει πάνω μου κρούστα. Μερικές φορές αισθάνομαι ότι δεν υπάρχει αρκετό σαπούνι σε ολόκληρο τον κόσμο για να καθαριστώ από όλα όσα έκανα εν ονόματι σας».

Ο Μπαντού συνέχιζε τεκμηριώνοντας τις καταγγελίες του εναντίον του ΔΝΤ ότι χρησιμοποιούσε τις στατιστικές ως «φονικά» όπλα. Παρέθετε ....
......λεπτομερή στοιχεία για το πώς, ως υπάλληλος του ΔΝΤ, είχε αναμειχθεί σε εσκεμμένα «στατιστικά σφάλματα» προκειμένου να διογκωθούν τα αριθμητικά στοιχεία στις εκθέσεις του Ταμείου για το πλούσιο σε πετρέλαιο Τρινιντάντ και Τομπάγκο, ώστε η χώρα να δείχνει πολύ λιγότερο σταθερή από ό,τι ήταν στην πραγματικότητα. Ο Μπαντού ισχυριζόταν ότι το ΔΝΤ είχε διογκώσει τα στατιστικά στοιχεία για το εργατικό κόστος, με συνέπεια η παραγωγικότητα της χώρας να φαίνεται πολύ χαμηλή - παρόλο που το Ταμείο γνώριζε τα πραγματικά δεδομένα. Σε μια άλλη περίπτωση, διατεινόταν, το ΔΝΤ «επινόησε, κυριολεκτικά από το πουθενά, ένα τεράστιο απλήρωτο κρατικό χρέος».

(Από το ΔΟΓΜΑ ΤΟΥ ΣΟΚ της Naomi Klein)